نئو (NEO) چیست

نئو (NEO) یک پلتفرم Blockchain و ارز رمزنگاری شده است که امکان توسعه دارایی های دیجیتال و قراردادهای هوشمند را فراهم می کند. این پروژه در کشور چین و ابتدا در سال ۲۰۱۴ با عنوان AntShares عرضه شد. نئو از مکانیسم توافق (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT استفاده می کند و می تواند تا ۱۰،۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پشتیبانی کند. توکن های NEO را می توان برای تولید توکن های GAS سرمایه گذاری کرد که به عنوان سوخت این پلتفرم محسوب می شود؛ یعنی جهت پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قراردادهای هوشمند در شبکه NEO استفاده می شود. این پروژه توسط Da Hongfei تأسیس شد.

در مجموع ۱۰۰ میلیون NEO عرضه شد که مالکیت زنجیره ای را نشان می دهد. طبق بیانیه انتشار نئو، این میزان عرضه ثابت است و افزایش نمی یابد. کوچکترین واحد این ارز دیجیتال، ۱ NEO است که نمی توان آنرا تقسیم کرد.

NEO Gas (نئو گاز) چیست

NEO Gas سکه دیگری با نماد اختصاری GAS است که بر روی پلتفرم نئو اجرا می شود. همانطور که گفتیم NEO قابل تقسیم نیست، بنابراین استفاده از آن برای پرداخت کارمزدها دشوار است. اما GAS قابل تقسیم است و به عنوان روش پرداخت جهت استفاده از قراردادهای هوشمند و معاملات استفاده می شود. کارمزدهای Gas به نمایندگان اعطا می شود؛ آنها کاربرانی هستند که معاملات را در Blockchain معتبر می کنند.

توکن های Gas با نرخ ۸ GAS به ازای ساخت هر بلوک در Blockchain تولید می شوند. نرخ تولید به ازای هر ۲ میلیون بلوک تولید شده، یک توکن کاهش می یابد. تقریباً در سال ۲۰۳۹، گردش گاز Gas به ۱۰۰ میلیون میرسد و تولید آن متوقف خواهد شد.

GAS در زمان نگارش این مقاله، حدود ۲۹ دلار ارزش دارد و بر اساس حجم معاملات بازار با ۲۷۸ میلیون دلار، در جایگاه ۵۲ اُم بین ارزهای دیجیتالی قرار دارد

پروتکل (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT چیست؟

پروتکل توافق جمعی استفاده شده در شبکه نئو، بر اساس تحمل خطای بیزانس عمل می کند؛ یک مسأله فرضی که در آن ۹ ژنرال سعی می کنند با پیروی از رأی اکثریت، تصمیم گیری کنند که چگونه حمله به یک شهر را عملی کنند. این مسأله به وسیله اثبات کار و اثبات سهام در علوم رایانه ای مدل سازی و حل شده است. این سیستم از نمایندگان منتخب جامعه استفاده می کند. این نمایندگان با یکدیگر همکاری می کنند تا به توافق بیش از  ۶۶٪ در مورد وضعیت دفترکل دست یابند. در تصویر بالا، نمای گرافیکی از عملکرد این الگوریتم نشان داده شده است.

ویژگی های شبکه نئو (NEO)

علاوه بر قابلیت های پروتکل مرکزی، تیم توسعه دهنده Neo در حال اجرای تعدادی پروژه جانبی است که مزایای مختلفی را به اکوسیستم Neo می دهد:

  • NeoX
    NeoX اجازه می دهد تا معاملات فراتر از Blockchain اجرا شوند. پروتکل های مشابه شامل قراردادهای هوشمندی هستند که به منظور تأمین منابع مالی در یک Blockchain و دسترسی به وجوه در یک زنجیره جایگزین، ایجاد می شوند.
  • NeoFS
    NeoFS اجازه می دهد فایل های بزرگ تقسیم شده و در سراسر شبکه توزیع شوند. کاربران می توانند میزان مطمئن بودن فایلها را مشخص کنند. فایل هایی با قابلیت اطمینان کم می توانند با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی شوند. با پرداخت کارمزد بالاتر، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره کرد.
  • NeoQS
    کامپیوترهای کوانتومی امنیت تکنیک های خاص رمزنگاری را تهدید می کنند. Neo از مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه استفاده می کند که آن را (NeoQS (Safe Quantum Safe می نامد و از لحاظ نظری به حملات رایانه های کوانتومی مقاوم است. به احتمال زیاد، محاسبات کوانتومی در آینده نزدیک سیستم های رمزنگاری را تحت تأثیر قرار می دهد.

[related_post themes="flat" id="35713"]

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *